کادوی تولد برای پوتین

اسپوتنیک به نقل از مجله هفتگی اشپیگل آلمان می نویسد: این پیروزی واقعی مسکو است. حالا روسیه می تواند به چه حساب کند؟ هفته گذشته، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه 67 ساله شد. و به طور اتفاقی در روز تولد او بود كه همتای آمریكایی وی دونالد ترامپ تصمیمی درباره عقب نشینی نیروها از شمال سوریه را اعلام كرد. برای پوتین، این خبر یک کادوی فوق العاده ای بود. اکنون روسیه تنها ابرقدرت در سوریه است که بر اوضاع در آنجا تأثیر می گذارد. غرب تسلیم شد: اروپایی ها پیشتر هم فقط ناظر بیچاره حوادث در خاور میانه بودند و اکنون آمریکایی ها صحنه عمل را ترک می کنند.

 این پیروزی واقعی سیاست مسکواست. قدرت اصلی آن این است که مناسبات با هیچ یک از طرف های منطقه خراب نشود. این در حالی است که این منطقه همواره دستخوش اختلافات پایان نشدنی است.

مسکو دایما سعی کرده است، لااقل روابط متعادل با همه را حفظ کند: با شیعیان و سنی ها ، با ترک ها و کردها ، با اسرائیل و سوریه، با ایرانی ها و عرب ها و این سیاست اکنون کاملاً توجیه شد، هنگامی که ترکیه حمله به نیروهای کرد های سوریه را در خاک کشور همسایه خود آغاز کرد. تصادفی نیست که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در 9 اکتبر شخصاً ابتدا از آغاز عملیات مربوطه به پوتین خبر داد و تنها پس از آن این خبر در توییتر ظاهر شد.

در شرایط کنونی مسكو به چه می تواند حساب كند؟

فیودور لوکیانوف کارشناس روس در امور سیاست بین المللی در این باره چنین گفت: تأثیر روسیه در منطقه ای که بدون این هم بالا بود بیشتر خواهد شد. ایالات متحده کردها را در مشکل تنها گذاشت و ثابت کرد که کسی نباید به آنها اعتماد کند. مسکو از همان ابتدا به کردها قول خاصی نداده بود، بنابراین آنها هیچ دلیلی برای ناامیدی نداشتند.

حالا کردهای سوریه مجبور اند به بشار اسد تسلیم شوند. این امر رژیم او را تقویت می کند و برای روسیه کاملاً مناسب است. وظیفه اصلی مسکو تقویت قدرت رژیم در دمشق است. اکنون کردها باید خودشان در باره همین درخواست کنند.

روسیه هیچ ایراد خاصی به ایجاد "منطقه بینابینی" توسط ترکیه در شمال شرقی سوریه، ندارد. کرملین همواره بر آن بود که ترکیه منافع مشروعی در تأمین امنیت مرزهای جنوبی خود دارد. بدین ترتیب كرملین این را بصورت مبادا برای موقعیتی گفته كه آنكارا تصمیم بگیرد کرملین را به عملیات نظامی اش متهم کند و بگوید که مسکو به حوزه نفوذ آنکارا در سوریه تجاوز کرده است. مسکو تنها یک شرط دارد: "منطقه بینابینی" نباید توسط ترکیه اشغال شود - به طور رسمی، حرف آخر باید با سوریه باشد.

سرانجام، اگر ترکیه با شرکای غربی خود نزاع کند، مسکو خوشحال خواهد شد. برای مسکو، این فرصتی برای تضعیف ناتو است. و گرچه ترامپ واقعاً با تصمیم گیری در مورد عقب نشینی نیروهای آمریکایی و باز کردن راه حمله به ترک ها، به اردوغان کمک کرد، هیچ سخنی در باره نزدیکی واشنگتن و آنکارا در میان نیست. ترامپ دوباره در توییت های خود به ترکیه تهدید می کند و به نظر نمی رسد اردوغان خیلی مایل باشد از آغوش پوتین رها شود.

در این هنگام ولادیمیر پوتین برای بازدید راهی منطقه شد. روز دوشنبه، وی وارد ریاض پایتخت عربستان سعودی شد و البته هدایایی به پادشاه سلمان آورد - یک شنقار، پرنده نادر شکاری از كامچاتكا. 

نکات مطرح شده در این مقاله، نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده بوده و الزاماً عقاید هیئت تحریریه اسپوتنیک را بازتاب نمی دهد.