آیا باید اسرار زندگی که فرد در زمان مجردی با آنها مواجه بوده را برای نامزد بازگو نمود؟
آیا باید اسرار زندگی که فرد در زمان مجردی با آنها مواجه بوده را برای نامزد بازگو نمود؟
به گفته پروانه صفایی مقدم، یكی از نکات بسیار مهم در جلسات آشنایی این است که فرد تا چه حد می‌‌تواند اسرار زندگی خود را به فرد مقابل بیان نماید؟
آیا اگر خطا و اشتباهی یا مسئله‌ای در زندگی‌اش رخ داده است، اجازه دارد آن را با نامزدش مطرح کند یا نه؟ مبادا بیان این اسرار دست مایه‌ای برای سركوب وی توسط همسرش در زندگی زناشویی آینده گردد؟
اسرار زندگی را می‌‌توان مانند مباحث امنیتی اطلاعات به چهار طبقه (بکلی سری، سری، خیلی محرمانه و محرمانه) تقسیم نمود. در زندگی نیز برای مسائل خود طبقه‌بندی داشته باشید.
1- در جلسات اول آشنایی می‌‌توانید مسائلی را مطرح کنید که دیگران اطلاع و آگاهی دارند ولی خواستگار شما از آن بی‌اطلاع است.
مثلاً در محل و فامیل همه می‌‌دانند شما با یک ازدواج غیر موفق روبرو بوده‌اید بهتر است این نکته را قبل از قرار آشنایی به اطلاع فرد مورد نظر برسانید که اگر با شنیدن این موضوع نظرش تغییر می‌‌کند قبل از جلسات آشنایی و ایجاد زحمات و مشکلات متوجه شود.
2- گاهی ازدواج تا مراحلی پیش رفته است و بعد به دلایلی انجام نشده و در شناسنامه هم ثبت نشده و عروسی هم انجام نگرفته است در این شرایط لازم نیست قبل از آشنایی اطلاع دهید ولی در آخر جلسه اول آشنایی باید برای فرد تشریح کنید.
برخی از اسرار را که جز خانواده شما کسی از آن اطلاع ندارد نباید در جلسات اول بیان کنید. شما می‌‌توانید در مراحل بعد و به میزان اعتمادی که به فرد مقابل پیدا کرده‌اید، او را از این اسرار مطلع سازید.
3- هرگز نباید از اشتباهات و لغزش‌‌هایی که در دوران مجردی انجام داده‌اید و کسی هم از آن باخبر نیست و شما نیز توبه کرده‌اید و یقیناً بعد از ازدواج هم همسرتان متوجه آن نخواهد شد، سخنی به میان بیاورید.
زیرا گناهان و خطاها امری ما بین ما و خدای ماست، و هیچ کس اجازه ندارد آبروی خود را جلوی دیگران ببرد. علاوه بر این هرگز از فرد مقابل نخواهید كه به اینگونه مسائل اشاره کند.
ولی اگر مسئله‌ای قبل از ازدواج برای شما پیش آمده و شما مرتکب جرم و خطایی شده‌اید و امکان بر ملاشدن آن را پس از ازدواج وجود دارد، باید حتماً به نحوی آن را برای فرد مقابل بیان کنید.
4- گفتن تمام جزئیات (عصبانیت‌‌های موردی، بی نظمی‌‌های موردی، ضعف در مهارتهای زندگی و...) لازم نیست زیرا مفسده دارد و باعث نگرانی و ایجاد تردید می‌‌شود و زمینه وسوسه‌‌های شیطانی را فراهم می‌‌آورد و ممکن است فرد مقابل اینگونه برداشت کند که مشکل بسیار بزرگ بوده و فقط قسمتی از آن گفته شده است.
به همین ترتیب گفتن جزئیات و مسائلی که به زندگی مشترک مربوط نمی شود لازم نیست، پرسیدن از آنها نیز لزومی ندارد بنابراین پرسش درباره اینکه چه گناهی مرتکب شده‌ای؟، آیا دوست پسر یا دختر داشته‌ای؟، چند تا خواستگار برایت آمده است؟، به جلسه آشنایی چند نفر رفته‌اید؟ و... لازم نیست و گاهی توهین و بی‌حرمتی به شمار می‌‌‌رود و پیامدهای منفی بسیاری دارد.
5- از گفتن عیبی که آشنایی‌تان را به هم می‌‌‌زند، ابا نداشته باشید، چون در غیر این صورت خانه را در زمین سستی بنا کرده‌اید. عیبی که امکان دارد گفتن آن یک آشنایی را به هم بزند، نگفتن آن یک زندگی را به هم خواهد زد.
6- اگر شما دارای نقص عضو یا بیماری هستید باید به طور کامل و به دور از ابهام در مورد شناخت نقص، ناتوانایی‌‌‌های آن و روش درمانش توضیح دهید.
بهتر است در این موارد از پزشک بخواهید شرح بیماری شما را به طور دقیق و شفاف به زبان فارسی مکتوب بنویسد و آن را به فرد ارائه دهید وبا معرفی پزشک خود از آنها بخواهید هرگونه سوالی که دارند از پزشک معالجتان بپرسند.
7- اگر فرد مقابل شما دارای نقص عضو یا بیماری است، نباید عجولانه و ناآگاهانه تصمیم بگیرید، بلکه باید بر اساس میزان ظرفیت و تحمل خود یا فرد مقابل و به دور از هرگونه ترحمی تصمیم‌‌گیری کنید و هرگز به فکر تغییر اوضاع نباشید.
منبع: زندگی‌آنلاین
به گفته پروانه صفایی مقدم، یكی از نکات بسیار مهم در جلسات آشنایی این است که فرد تا چه حد می‌‌تواند اسرار زندگی خود را به فرد مقابل بیان نماید؟
آیا اگر خطا و اشتباهی یا مسئله‌ای در زندگی‌اش رخ داده است، اجازه دارد آن را با نامزدش مطرح کند یا نه؟ مبادا بیان این اسرار دست مایه‌ای برای سركوب وی توسط همسرش در زندگی زناشویی آینده گردد؟
اسرار زندگی را می‌‌توان مانند مباحث امنیتی اطلاعات به چهار طبقه (بکلی سری، سری، خیلی محرمانه و محرمانه) تقسیم نمود. در زندگی نیز برای مسائل خود طبقه‌بندی داشته باشید.
1- در جلسات اول آشنایی می‌‌توانید مسائلی را مطرح کنید که دیگران اطلاع و آگاهی دارند ولی خواستگار شما از آن بی‌اطلاع است.
مثلاً در محل و فامیل همه می‌‌دانند شما با یک ازدواج غیر موفق روبرو بوده‌اید بهتر است این نکته را قبل از قرار آشنایی به اطلاع فرد مورد نظر برسانید که اگر با شنیدن این موضوع نظرش تغییر می‌‌کند قبل از جلسات آشنایی و ایجاد زحمات و مشکلات متوجه شود.
2- گاهی ازدواج تا مراحلی پیش رفته است و بعد به دلایلی انجام نشده و در شناسنامه هم ثبت نشده و عروسی هم انجام نگرفته است در این شرایط لازم نیست قبل از آشنایی اطلاع دهید ولی در آخر جلسه اول آشنایی باید برای فرد تشریح کنید.
برخی از اسرار را که جز خانواده شما کسی از آن اطلاع ندارد نباید در جلسات اول بیان کنید. شما می‌‌توانید در مراحل بعد و به میزان اعتمادی که به فرد مقابل پیدا کرده‌اید، او را از این اسرار مطلع سازید.
3- هرگز نباید از اشتباهات و لغزش‌‌هایی که در دوران مجردی انجام داده‌اید و کسی هم از آن باخبر نیست و شما نیز توبه کرده‌اید و یقیناً بعد از ازدواج هم همسرتان متوجه آن نخواهد شد، سخنی به میان بیاورید.
زیرا گناهان و خطاها امری ما بین ما و خدای ماست، و هیچ کس اجازه ندارد آبروی خود را جلوی دیگران ببرد. علاوه بر این هرگز از فرد مقابل نخواهید كه به اینگونه مسائل اشاره کند.
ولی اگر مسئله‌ای قبل از ازدواج برای شما پیش آمده و شما مرتکب جرم و خطایی شده‌اید و امکان بر ملاشدن آن را پس از ازدواج وجود دارد، باید حتماً به نحوی آن را برای فرد مقابل بیان کنید.
4- گفتن تمام جزئیات (عصبانیت‌‌های موردی، بی نظمی‌‌های موردی، ضعف در مهارتهای زندگی و...) لازم نیست زیرا مفسده دارد و باعث نگرانی و ایجاد تردید می‌‌شود و زمینه وسوسه‌‌های شیطانی را فراهم می‌‌آورد و ممکن است فرد مقابل اینگونه برداشت کند که مشکل بسیار بزرگ بوده و فقط قسمتی از آن گفته شده است.
به همین ترتیب گفتن جزئیات و مسائلی که به زندگی مشترک مربوط نمی شود لازم نیست، پرسیدن از آنها نیز لزومی ندارد بنابراین پرسش درباره اینکه چه گناهی مرتکب شده‌ای؟، آیا دوست پسر یا دختر داشته‌ای؟، چند تا خواستگار برایت آمده است؟، به جلسه آشنایی چند نفر رفته‌اید؟ و... لازم نیست و گاهی توهین و بی‌حرمتی به شمار می‌‌‌رود و پیامدهای منفی بسیاری دارد.
5- از گفتن عیبی که آشنایی‌تان را به هم می‌‌‌زند، ابا نداشته باشید، چون در غیر این صورت خانه را در زمین سستی بنا کرده‌اید. عیبی که امکان دارد گفتن آن یک آشنایی را به هم بزند، نگفتن آن یک زندگی را به هم خواهد زد.
6- اگر شما دارای نقص عضو یا بیماری هستید باید به طور کامل و به دور از ابهام در مورد شناخت نقص، ناتوانایی‌‌‌های آن و روش درمانش توضیح دهید.
بهتر است در این موارد از پزشک بخواهید شرح بیماری شما را به طور دقیق و شفاف به زبان فارسی مکتوب بنویسد و آن را به فرد ارائه دهید وبا معرفی پزشک خود از آنها بخواهید هرگونه سوالی که دارند از پزشک معالجتان بپرسند.
7- اگر فرد مقابل شما دارای نقص عضو یا بیماری است، نباید عجولانه و ناآگاهانه تصمیم بگیرید، بلکه باید بر اساس میزان ظرفیت و تحمل خود یا فرد مقابل و به دور از هرگونه ترحمی تصمیم‌‌گیری کنید و هرگز به فکر تغییر اوضاع نباشید.
منبع: زندگی‌آنلاین
ارسال نظرات
غیر قابل انتشار: ۰ | در انتظار بررسی: ۰ | انتشار یافته: ۰
ابزارهای کاربردی
