قاجاری

فروش سیزده ‏اثر بالای یکصد میلیون تومان و ارتقای رکورد میر عماد الحسنی و دیگر بزرگان خوشنویسی ‏از دیگر دستاورد‌های این دوره بود، اما به حتم نکته مهم، توجه بازار به خط و خوشنویسی ا‏ست که نه فقط بازیابی هویت و اصالت این مرز و بوم است بلکه نوید رونق اقتصادی این ‏هنر آبا و اجدادی و امید به بهبود فرصت شغلی برای بزرگ‌ترین خانواده هنر ایران را می‌دهد.

رضا شاه که پرورش‌یافته نظام حرص و طمع قاجاری و نیز آموخته استبداد و بی‌رحمی حاکم بر تشکیلات نظامی قزاق‌ها بود، هنگامی که به قدرت دست می‌یابد، تمام هنرش را صرف ماندن در عرصه یکه‌تازی‌های جاه‌طلبانه‌اش از راه «فریب دیگران» می‌کند: متحد کردن دشمنان خود، البته تنها تا زمانی که قدرت نابودی‌شان را به‌دست می‌آورد. رضا‌خان همچون تمامی مستبدان گردنکش، به هیچ وجه آشنا به‌کار گروهی نبود و تاب تقسیم قدرت و ثروت با دیگران را نداشت.