رضا شاه

رضا شاه که پرورش‌یافته نظام حرص و طمع قاجاری و نیز آموخته استبداد و بی‌رحمی حاکم بر تشکیلات نظامی قزاق‌ها بود، هنگامی که به قدرت دست می‌یابد، تمام هنرش را صرف ماندن در عرصه یکه‌تازی‌های جاه‌طلبانه‌اش از راه «فریب دیگران» می‌کند: متحد کردن دشمنان خود، البته تنها تا زمانی که قدرت نابودی‌شان را به‌دست می‌آورد. رضا‌خان همچون تمامی مستبدان گردنکش، به هیچ وجه آشنا به‌کار گروهی نبود و تاب تقسیم قدرت و ثروت با دیگران را نداشت.